وقتیکه شاعران هم از نفاق و دورویی رهبران غرب به ستوه می آین

عضو شوید

عضویت سریع

عکس دختر , عکس دختر ایرانی , عکس ایرانی , عکس بازیگران ایرانی , عکس بازیگر ایرانی, عکس زنان ایرانی, عکس زیباترین دختر ایرانی, عکس پسر ایرانی, عکس پسران ایرانی ، u;s nojv , u;s nojv hdvhkd , u;s hdvhkd

براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود

ابزار وبلاگ

خرید لایسنس نود32

املاک تهران

کانون تبلیغات دوست خوب

آمار مطالب

:: کل مطالب : 3373
:: کل نظرات : 17

آمار کاربران

:: افراد آنلاین : 1
:: تعداد اعضا : 11

کاربران آنلاین

آمار بازدید

:: بازدید امروز : 8190
:: باردید دیروز : 715
:: بازدید هفته : 9990
:: بازدید ماه : 28684
:: بازدید سال : 170575
:: بازدید کلی : 569243

وقتیکه شاعران هم از نفاق و دورویی رهبران غرب به ستوه می آین

نوشته شده توسط : عکس دختر ایرانی

The German Nobel laureate denounced Israel's nuclear weapons.

Günter Grass at a 2006 book rea

What Must Be Said

Why do I stay silent, conceal for too long

What clearly is and has been

Practiced in war games, at the end of which we as survivors

Are at best footnotes.

It is the alleged right to first strike

That could annihilate the Iranian people--

Enslaved by a loud-mouth

And guided to organized jubilation--

Because in their territory,

It is suspected, a bomb is being built.

Yet why do I forbid myself

To name that other country

In which, for years, even if secretly,

There has been a growing nuclear potential at hand

But beyond control, because no inspection is available?

The universal concealment of these facts,

To which my silence subordinated itself,

I sense as incriminating lies

And force--the punishment is promised

As soon as it is ignored;

The verdict of "anti-Semitism" is familiar.

Now, though, because in my country

Which from time to time has sought and confronted

Its very own crime

That is without compare

In turn on a purely commercial basis, if also

With nimble lips calling it a reparation, declares

A further U-boat should be delivered to Israel,

Whose specialty consists of guiding all-destroying warheads to where the existence

Of a single atomic bomb is unproven,

But as a fear wishes to be conclusive,

I say what must be said.

Why though have I stayed silent until now?

Because I thought my origin,

Afflicted by a stain never to be expunged

Kept the state of Israel, to which I am bound

And wish to stay bound,

From accepting this fact as pronounced truth.

Why do I say only now,

Aged and with my last ink,

That the nuclear power of Israel endangers

The already fragile world peace?

Because it must be said

What even tomorrow may be too late to say;

Also because we--as Germans burdened enough--

Could be the suppliers to a crime

That is foreseeable, wherefore our complicity

Could not be redeemed through any of the usual excuses.

And granted: I am silent no longer

Because I am tired of the hypocrisy Of the West;

in addition to which it is to be hoped

That this will free many from silence,

That they may prompt the perpetrator of the recognized danger

To renounce violence and

Likewise insist

That an unhindered and permanent control

Of the Israeli nuclear potential

And the Iranian nuclear sites

Be authorized through an international agency

By the governments of both countries.

Only this way are all, the Israelis and Palestinians,

Even more, all people, that in this

Region occupied by mania

Live cheek by jowl among enemies,

And also us, to be helped.

============================================================================

Was muss gesagt werden,

Warum muss ich stumm bleiben, zu lange zu verbergen

Was eindeutig ist und war

Geübt in Kriegsspielen, am Ende, von denen wir als Überlebende

Sind allenfalls Fußnoten.

Es ist das angebliche Recht auf Erstschlag

Das könnte das iranische Volk zu vernichten -

Geknechtet von einem lauten-Mund-

Und zum organisierten Jubel geführt -

Weil in ihrem Gebiet,

Es besteht der Verdacht, eine Bombe gebaut wird.

Doch warum muss ich verbiete mir

Um dieses anderen Staates nennen

In dem seit Jahren, auch wenn insgeheim,

Es hat eine wachsende nukleare Potenzial zur Hand

Aber außer Kontrolle, weil keine Überprüfung zur Verfügung steht?

Die universelle Verschweigen dieser Tatsachen

Um dem mein Schweigen untergeordnet selbst,

Ich spüre, wie belastende Lügen

Und Kraft - die Strafe ist versprochen

Sobald sie ignoriert wird;

Das Urteil des "Antisemitismus" ist vertraut.

Nun aber, weil in meinem Land

Die von Zeit zu Zeit versucht hat, und konfrontiert

Seinen ganz eigenen Verbrechen

Das ist ohne Vergleich

Wiederum auf rein kommerzieller Basis, wenn auch

Mit flinken Lippen nannte es eine Wiedergutmachung, erklärt

Ein weiteres U-Boot sollte nach Israel geliefert werden,

Dessen Spezialität besteht aus Führung alles zerstörenden Gefechtsköpfe zu denen die Existenz

Von einer einzigen Atombombe ist unbewiesen,

Aber als eine Angst möchte abschließend sein,

Ich sage, was gesagt werden muß.

Warum aber habe ich blieb bis jetzt geschwiegen?

Weil ich dachte, mein Ursprung,

Heimgesucht von einem Fleck niemals getilgt werden

Gehalten, den Staat Israel, an die ich gebunden bin

Und wollen bleiben gebunden,

Von der Annahme dieser Tatsache so ausgeprägt Wahrheit.

Warum sage ich erst jetzt,

Alter und mit meiner letzten Tinte,

Dass die Kernenergie Israels gefährdet

Die ohnehin fragilen Frieden in der Welt?

Denn es muss gesagt werden,

Was auch morgen kann es zu spät zu sagen;

Auch, weil wir - wie die Deutschen genug belastet -

Könnten die Lieferanten zu einer Straftat sein

Das ist absehbar, weshalb unsere Mitschuld

Konnte nicht durch eine der üblichen Ausreden eingelöst werden.

Und selbstverständlich: Ich bin nicht länger schweigen

Denn ich bin müde von der Heuchelei

Des Westens, neben denen es bleibt zu hoffen,

Dass dies zu befreien viele aus der Stille,

Dass sie vielleicht den Täter der Gefahr erkannt

Auf Gewalt zu verzichten und

Ebenso bestehen

Dass eine ungehinderte und permanente Kontrolle

Der israelischen nuklearen Potential

Und den iranischen Atomanlagen

Durch eine internationale Organisation genehmigt werden

Von den Regierungen beider Länder.

Nur auf diese Weise sind alle, die Israelis und Palästinenser,

Mehr noch, alle Menschen, dass in dieser

Region besetzt von Manie

Leben Tür an Tür unter Feinden,

Und auch uns, geholfen werden.

========================================================================================================================

بازتاب گسترده شعر «گونترگراس»

علیه حمله اسرائیل به ایران

زود دویچه تسایتونگ

گونترگراس شاعر و نویسنده بزرگ معاصر آلمان که درعین حال برنده جایزه نوبل است، در شعری با عنوان » آنچه باید گفته شود» خواستار آن شد که آلمان زیردریائی اتمی به اسرائیل ندهد و یک مرجع بین المللی کنترل با شرکت نمایندگان اسرائیل و ایران تشکیل گردد.

این شعر گونتر گراس که امروز در سه روزنامه معتبر و پر خواننده » نیویورک تایمز» » لارپوبلیکا» و «زود دویچه تسایتونگ» منتشر شد سخت مورد توجه بین المللی و اظهار نظر های موافق و مخالف قرار گرفت.

چرا خاموشم

چرا این زمان دراز را ناگفته گذاشته ام

آنچه را که عیان است

و از «بازی جنگ» که طبق نقشه آنرا تمرین کرده اند سخن نگفته ام

از آن بازی که اگر در پایان آن جانی به در برده باشیم، چیزی نیستیم جز یاداشتی در حاشیه .

ادعا می شود زدن ضربت اول به مردم ایران و چه بسا محو کردن آنها از صحنه گیتی، حق است، زیرا گمان می رود در قلمرو مردی گزافه گو که خلق اسیر در زیر یوغ خود را به هلهله های دستوری وا می دارد، یک بمب اتمی ساخته می شود.

ولی چرا بخود اجازه نمی دهم نام آن کشور دیگر را بر زبان آورم، کشوری که سالهاست قدرت اتمی فزاینده ای در اختیار دارد ــ هرچند پنهان از نظرها ــ ولی بیرون از عرصه بازرسی ، چرا ؟ چون بازرسی ممکن نیست؟

احساس می کنم همگان خاموشند و برزبان نیاوردن همگانی این واقعیت که خاموشی مرا نیز در بر می گیرد دروغی است پرزور و الزام است ، الزامی که بمحض آن که از آن تخطی شود چهره مجازات نمودار می گردد . تکفیر» یهودی ستیزی» را همه می شناسند.

میهن من، از سوئی لکه جنایتی بی مانند بردامان دارد و پیوسته باید پاسخگوی پرسش ها باشد و از سوی دیگر برای جبران آن جنایات یک زیردریائی اتمی دیگر نیز به اسرائیل می دهد . ویژگی آن زیر دریائی این است که می تواند با کلاهک های خود همه چیز را در سرزمینی نابود کند که وجود یک بمب اتمی در آن به اثبات نرسیده است، پس اینک می گویم آنچه را که باید گفت.

ولی چرا تا کنون سکوت کرده ام.

چون فکر می کردم زادۀ سرزمینی هستم که لکه ای نازودونی بر دامن دارد و این مرا از گفتن حقیقت باز می داشت و نمی خواستم نام اسرائیل راببرم که خود را همبسته آن می دانم و به آن وفادار خواهم ماند.

پس چرا حالا، پیرانه سر و با آخرین قطره های بازمانده از مرکبم می نویسم : اسرائیل اتمی برای صلح جهانی که خواه ناخواه صلحی است شکننده ، خطرناک است.

امروز باید گفت آنچه را که فردا گفتنش دیر است و چون ما ــ بعنوان آلمانی به حد کافی بار بر دوش داریم ــ می توانیم تحویل دهنده وسیله جنایتی گردیم که عواقب آن قابل پیش بینی است و با عذر و بهانه های متداول نمی توانیم منکر شرکت خود در آن گناه گردیم.

اعتراف می کنم : دیگر ساکت نخواهم ماند

زیرا تزویر غرب دیگر برایم قابل تحمل نیست، افزون بر این امید این نیزهست که( با شکستن این سکوت) بسیاری دیگر نیز خود را از سکوتی که در بند آن هستند آزاد سازند و مصرانه

از عامل خطری که شناخته شده است بخواهند از خشونت چشم بپوشد و در عین حال مصرانه خواستار آن باشند که به یک مرجع بین المللی مرکب از نمایندگان دو کشور اسرائیل اتمی و ایران اجازه داده شود که پیوسته و بدون هر نوع مانعی قدرت اتمی اسرائیل و تاسیات اتمی ایران را زیر نظر داشته باشند ومشترکا آنها را کنترل کنند .

فقط از این طریق است که می توان به همه، به اسرائیلی ها و فلسطینی ها و بیش از آن به همه کسانی که با دشمنی و تناتنگ هم ساکن منطقه ای هستند که به تسخیر جنون در آمده است ،کمک کرد و از این طریق سرانجام به خودمان هم کمک کرده ایم.